Als je nog nooit reiki hebt mogen ontvangen klinkt dit allemaal redelijk abstract. Wat je ziet is iemand die op bepaalde plaatsen op je lichaam zijn handen legt en er de tijd voor neemt voor die handen verplaatst worden.
De ontvanger voelt het soms stromen, een gewaarwording die je kunt omschrijven als een vorm van elektrische tintelingen. Anderen voelen het als warmte die langzaam binnenkomt. Nog weer anderen voelen helemaal niets tijdens de behandeling, maar voelen zich na de behandeling heerlijk diep ontspannen. Ieder zijn eigen deugddoende ervaring.
Mensen die reiki geven hebben wat ze noemen een initiatie ontvangen om met deze universele energie te kunnen werken. Er zijn 3 graden. Mensen ondersteunen kan je al van de eerste graad. In de tweede graad leer je met symbolen werken. De derde graad is de graad die de beoefenaar in staat stelt om andere mensen ook in te weiden. Ik heb de eerste 2 graden behaald en neem regelmatig deel aan reiki-uitwisselavonden.
Wie kennismaakt met reiki, leert al snel de vijf reikiregels. Deze regels werden beschreven door Mikao Usui, de Japanse Zenmonnik die reiki ontwikkelde. De regels zijn vaak op verschillende manieren beschreven. Dat komt voor een deel omdat Usui ze meerdere keren op andere manieren heeft opgeschreven, en voor een deel door verschillende vertalingen vanuit het Japans naar andere talen.
Deze regels werden in Japan geschreven een cultuur waar respect een belangrijke waarde is. Dat merk je in de Regels. Je merkt ook dat ze opgeschreven werden in de vorige eeuw. De regels spreken enkel over wat je vandaag kan. Daarin herken je het zenboedhisme waar het nu belangrijk is. Vandaag en morgen zijn zaken die nu niet bestaan en waar je nu niets mee kan. Je kan er enkel je tijd en energie mee verliezen.
Voor mij wil dat zeggen dat elke dag een nieuw begin is waarin je opnieuw mag proberen je waarden neer te zetten. Een aantrekkelijk idee.
